اختلال تبدیلی که به عنوان اختلال علائم عصبی عملکردی نیز شناخته می شود، وضعیتی است که با وجود علائم فیزیکی مشخص می شود که با هیچ بیماری زمینه ای قابل توضیح نیست. این علائم می‌تواند شامل ضعف یا فلج، اختلالات حسی، تشنج و اختلالات حرکتی باشد. توجه به این نکته مهم است که اختلال تبدیلی عمداً توسط فردی که آن را تجربه می کند جعل یا ساخته نشده است.

اگر یکی از عزیزان شما مبتلا به اختلال تبدیلی تشخیص داده شده است، حمایت و درک آنها بسیار مهم است.

مرحله 1: خود را آموزش دهید برای یادگیری در مورد اختلال تبدیلی و علائم آن وقت بگذارید. درک این شرایط شما را قادر می سازد حمایت و همدلی بهتری برای عزیزتان ارائه دهید.

مرحله 2: ارتباطات باز را تشویق کنید یک محیط امن و بدون قضاوت ایجاد کنید که در آن فرد مورد علاقه شما احساس راحتی کند و در مورد تجربیات و احساسات خود در رابطه با اختلال تبدیلی صحبت کند. آنها را تشویق کنید تا نگرانی های خود را آشکارا بیان کنند.

مرحله 3: تجربه آنها را تأیید کنید به علائم و تجربیات عزیزتان ایمان داشته باشید. اعتبار بخشیدن به احساسات آنها می‌تواند به کاهش هرگونه احساس انزوا یا شک به خود که ممکن است تجربه می کنند کمک کند.

مرحله 4: از سرزنش یا به حداقل رساندن خودداری کنید از سرزنش یا به حداقل رساندن علائم عزیزتان خودداری کنید. اختلال تبدیلی یک وضعیت پزشکی واقعی است و نگرش های منفی می‌تواند استرس را تشدید کند و مانع از بهبودی شود.

مرحله 5: ارائه حمایت عاطفی از نظر عاطفی در کنار عزیزتان باشید. فعالانه گوش دهید، به او اطمینان بدهید و در مواقع سخت همدلی کنید. بگذارید بدانند که شما بدون قید و شرط در کنار آنها هستید.

مرحله 6: کمک حرفه ای را تشویق کنید از عزیزتان بخواهید از یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی با تجربه در درمان اختلال تبدیلی کمک حرفه ای بگیرد. درمان هایی مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) و فیزیوتراپی ممکن است مفید باشند.

مرحله 7: آنها را در قرارهای پزشکی همراهی کنید پیشنهاد همراهی عزیز خود را در قرار ملاقات پزشکی بدهید. حضور شما می‌تواند آرامش و پشتیبانی را فراهم کند و می‌توانید به اطمینان از ارتباط مؤثر بین عزیزتان و ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی او کمک کنید.

مرحله 8: در انجام فعالیت های روزانه کمک کنید در صورت نیاز به فرد مورد علاقه خود در انجام فعالیت های روزانه کمک کنید. علائم اختلال تبدیلی گاهی اوقات می‌تواند انجام وظایف معمول را چالش برانگیز کند، بنابراین ارائه کمک عملی می‌تواند استرس را کاهش دهد.

مرحله 9: مراقبت از خود را تشویق کنید شیوه های خودمراقبتی مانند ورزش منظم، تغذیه سالم، خواب کافی و تکنیک های مدیریت استرس را ترویج کنید. این شیوه ها میتوانند به رفاه کلی کمک کنند و به طور بالقوه به مدیریت علائم اختلال تبدیل کمک کنند.

علاوه بر 9 مرحله ذکر شده در بالا، در اینجا 37 نکته اضافی برای حمایت از عزیزان مبتلا به اختلال تبدیل آورده شده است:

1. 1. آنها را تشویق کنید تا به یک گروه پشتیبانی بپیوندند تا بتوانند با دیگرانی که تجربیات مشابهی دارند ارتباط برقرار کنند.
   2. به آن‌ها کمک کنید محرک‌ها یا موقعیت‌هایی را شناسایی کنند که علائم آن‌ها را بدتر می‌کند و برای توسعه استراتژی‌هایی برای مدیریت این محرک‌ها با یکدیگر همکاری کنند.
   3. پیشنهاد تحقیق و ارائه اطلاعات در مورد درمان‌های جایگزین یا درمان‌هایی که ممکن است مکمل مراقبت پزشکی آنها باشد.
   4. به آنها یادآوری کنید که با خود صبور باشند زیرا بهبودی از اختلال تبدیلی ممکن است زمان بر باشد.
   5. از تحت فشار قرار دادن آنها برای انجام فعالیت‌ها یا موقعیت‌هایی که ممکن است باعث استرس یا اضطراب بی مورد شوند، خودداری کنید.
   6. به آن‌ها کمک کنید محیطی آرام‌بخش در خانه ایجاد کنند که باعث آرامش می‌شود.
   7. آنها را تشویق کنید تا در فعالیت هایی شرکت کنند که از آنها لذت می برند و آنها را رضایت بخش می دانند.
   8. اگر به دلیل علائم بیماری قادر به رانندگی نیستند، در حمل و نقل کمک کنید.
   9. درباره داروهای تجویز شده ای که ممکن است مصرف کنند بیاموزید و به آنها کمک کنید طبق دستور مصرف شوند.
   10. به آن‌ها کمک کنید تا برنامه‌ای داشته باشند که شامل الگوهای خواب منظم و فعالیت‌های منظم روزانه باشد.
   11. هنگام مشاهده علائم خود از واکنش‌ها و احساسات خود آگاه باشید و سعی کنید آرام و حمایت کننده باشید.
   12. برای تقویت درک و کاهش انگ، به دوستان و اعضای خانواده در مورد اختلال تبدیلی آموزش دهید.
   13. آنها را تشویق کنید تا تکنیک های تمدد اعصاب مانند تمرینات تنفس عمیق یا مدیتیشن ذهن آگاهی را تمرین کنند.
   14. اگر احساس می‌کنند مفید است، به آنها پیشنهاد دهید در جلسات درمانی همراهی کنید.
   15. به آنها کمک کنید سبک زندگی متعادلی داشته باشند که شامل تعاملات اجتماعی، سرگرمی‌ها و فعالیت‌های اوقات فراغت است.
   16. Aدر مدیریت قرارهای ملاقات و پیگیری توصیه‌های ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی خود کمک کنید.
   17. نقاط قوت و دستاوردهای آنها را به آنها یادآوری کنید تا عزت نفس آنها را تقویت کنید.
   18. اگر به دلیل شعله‌ور شدن علائم نیاز به لغو برنامه‌ها یا اصلاح فعالیت‌ها دارند صبور باشید و درک کنید.
   19. در طول دوره‌هایی که علائم آن‌ها شدیدتر است، برای انجام کارهای خانه یا کارهای خانه کمک کنید.
   20. آنها را تشویق کنید تا هرگونه نگرانی یا سؤالی را که ممکن است در مورد وضعیت یا برنامه درمانی خود داشته باشند بیان کنند.
   21. تحقیق و به اشتراک گذاری داستان های موفقیت افرادی که از اختلال تبدیلی بهبود یافته اند برای القای امید.
   22. به آنها کمک کنید مکانیسم های مقابله ای سالم برای مدیریت استرس و اضطراب را شناسایی کنند.
   23. آنها را تشویق کنید تا اهداف واقع بینانه تعیین کنند و پیشرفت خود را هر چند کوچک جشن بگیرند.
   24. یک مدافع برای عزیزان خود باشید و مطمئن شوید که از مراقبت‌های پزشکی و حمایت مناسب از متخصصان مراقبت‌های بهداشتی برخوردار می‌شوند.
   25. هر وقت لازم است در مورد تجربیات یا احساسات خود در رابطه با اختلال تبدیلی صحبت کنند، به او گوش شنوا بدهید.
   26. درباره تأثیر بالقوه استرس بر علائم اختلال تبدیلی بیاموزید و به آنها کمک کنید تا استراتژی هایی برای کاهش استرس ایجاد کنند.
   27. در زمان‌هایی که علائم آن‌ها به‌خصوص آزاردهنده هستند، مانند شرکت در فعالیت‌های لذت‌بخش با هم یا تماشای یک فیلم، مواردی را که حواس‌تان را پرت می‌کنند، ارائه دهید.
   28. مراقب خودمراقبتی خود باشید تا از فرسودگی شغلی خودداری کنید و در حین حمایت از عزیزتان مبتلا به اختلال تبدیلی.
   29. آنها را تشویق کنید تا هرگونه ترس یا اضطرابی را که ممکن است در مورد آینده داشته باشند بیان کنند و به آنها اطمینان دهید که برای حمایت در آنجا خواهید بود.
   30. به آن‌ها کمک کنید تکنیک‌های آرام‌سازی مختلف، مانند آرام‌سازی پیشرونده عضلانی یا تصویرسازی هدایت‌شده را کشف کنند.
   31. برای جلوگیری از تشدید علائم، استراحت های منظم و دوره های استراحت در طول روز را تشویق کنید.
   32. برای تحقیق و شناسایی ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی که در درمان اختلال تبدیل تخصص دارند، پیشنهاد کمک کنید.
   33. به آنها کمک کنید تا یک شبکه پشتیبانی از افراد مورد اعتماد ایجاد کنند که میتوانند حمایت عاطفی بیشتری ارائه دهند.
   34. اگر علائم آنها در طول زمان نوسان کرد یا تغییر کرد، صبور باشید و درک کنید.
   35. آنها را تشویق کنید تا در فعالیت هایی شرکت کنند که بیان خود و خلاقیت را تقویت می کند، مانند هنر یا نوشتن.

1. در صورت لزوم و تأیید ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی، پیشنهاد دهید آنها را در پیاده‌روی همراهی کنید یا با هم ورزش‌های ملایم انجام دهید.
2. به آنها یادآوری کنید که ارزش آنها با علائم یا محدودیت هایشان تعریف نمی شود.